دومینیکا

جراحی لثه انواع مختلف دارد که در بسیاری از موارد به دلیل بیماری لثه توصیه می شود. شایعترین علت بیماری لثه، تجمع پلاک و باکتریها در دهان و ایجاد عفونت است. با این حال در موارد نادر عوامل دیگری مانند داروها یا بیماریهای مزمن می توانند شما را مستعد بیماری لثه کنند.

انواع جراحی لثه

اگر دچار بیماری شدید لثه شده باشید و نیاز به جراحی لثه داشته باشید، ممکن است یک یا چند درمان زیر برای حل مشکل آن توصیه شود:

۱. جراحی کوچک کردن پاکت اطراف دندان (جراحی فلپ لثه) : پاکت به فرو رفتگی بین دندان و لثه گفته می شود. در التهاب یا عفونت لثه این شیار عمیق تر شده و فضای مناسبی برای میکروبها فراهم می کند. در این عمل، جراح لثه را برش میزند و به بالا تا میزند تا باکتریها و آلودگی های زیر آن را تمیز کند. سپس بافت لثه به دور دندان بخیه می شود تا دوباره رشد کرده و دندان را احاطه کند.

۲. جراحی بازسازی لثه : در این نوع جراحی، برشی در لثه ایجاد می شود و بافت برش خورده کنار زده می شود تا باکتریها و آلودگی ها برداشته شوند. سپس پیوند استخوان، غشا یا پروتئینهای تحریک کننده تولید بافت (و یا ترکیبی از هر سه) در این محل جایگذاری می شود تا بافت لثه را به بازسازی ترغیب کند.

۳. جراحی افزایش طول تاج دندان : در این عمل، بافتی که بیش از حد رشد کرده و روی دندانها را پوشانده و باعث شده است لبخند لثه ای داشته باشید، برداشته می شود. به این ترتیب لثه کوتاه تر شده و دندانها بلندتر دیده می شوند. این درمان جراحی لثه، برای زیبایی لبخند انجام می شود.

۴. پیوند بافت نرم : در جراحی پیوند لثه، تکه ای از بافت نرم از جای دیگری از دهان برداشته می شود و به لثه پیوند میخ ورد تا بافتهای از دست رفته لثه را جبران کند و لثه پسروی کرده را بازسازی نماید. این عمل جراحی لثه برای زیبایی و یا درمان بیماری لثه صورت می گیرد تا نواحی اطراف ریشه دندان که نمایان شده است را بپوشاند و زیبایی و سلامت دندانها را بهبود ببخشد.

البته در صورت بیماری های خفیف لثه مانند التهاب لثه نیاز به جراحی نیست و می توان با دارو و دهانشویه های طبیعی آن را برطرف کرد.

انواع پیوند لثه چیست؟

برای پیوند لثه روشهای متعددی وجود دارد که بسته به نیاز بیمار به کار گرفته می شود. روشهای پیوند لثه به صورت زیر است:

پیوند آزاد لثه: این روش مشابه پیوند بافت همبند است و در آن از بافت سقف دهان استفاده می شود. تفاوت آن در این است که به جای برش لایه بیرونی سقف دهان به صورت یک زبانه بافتی و برداشتن بافت زیر آن برای پیوند، مقدار کمی از بافت کامل سقف دهان برداشته می شود و به محل مورد نظر پیوند می خورد. این روش بیشتر در کسانی انجام می شود که لثه شان نازک است و نیاز به بافت بیشتری برای افزایش حجم لثه دارند.

پیوند بافت همبند: این رایجترین روش پیوند لثه برای درمان بیرون زدگی ریشه دندان است. در پیوند بافت همبند، یک زبانه پوستی از سقف دهان بریده می شود و بافتی از زیر زبانه بافتی آن به نام “بافت همبند ساب اپی تلیال” برداشته شده و سپس به بافت لثه اطراف ریشه دندان که بیرون زده است، پیوند می شود. پس از برداشتن بافت همبند از سقف دهان، پوست روی سقف دهان به جای خود برگردانده شده و بخیه می شود.

پیوند پدیکِل: در پیوند پدیکل، به جای این که بافت از سقف دهان برداشت شود، از لثه اطراف یا نزدیک دندانی که نیاز به ترمیم دارد برداشت می شود. این زبانه بافتی که پدیکل نام دارد تنها یک طرف آن بریده می شود و سپس بافت چرخانده می شود تا روی محل مورد نظر قرار بگیرد در حالی که هنوز از یک طرف به جایگاه اصلی خود وصل است. پس از این که بافت روی ریشه دندان را پوشاند، همانجا بخیه می شود. این روش فقط در کسانی انجام می شود که بافت لثه نزدیک به دندانشان زیاد است.

جراحی فلپ لثه چگونه است؟

جراح، لثه را برش میزند و زبانه بافتی را بالا میزند تا به بافتهای زیر آن دسترسی پیدا کند. سپس بافتهای آلوده زیر لثه و بین دندانها را بر می دارد. جرمگیری و تسطیح ریشه (روت پلنینگ) نیز انجام می شود تا هر گونه جرم و پلاک تمیز شود و زبری سطح ریشه دندان صاف شود تا دیگر احتمال جمع شدن باکتریها در آن کاهش یابد. سپس زبانه بافت لثه به سر جای خود برگردانده می شود و بخیه می خورد.

جراحی لثه انواع مختلف دارد که در بسیاری از موارد به دلیل بیماری لثه توصیه می شود. شایعترین علت بیماری لثه، تجمع پلاک و باکتریها در دهان و ایجاد عفونت است. با این حال در موارد نادر عوامل دیگری مانند داروها یا بیماریهای مزمن می توانند شما را مستعد بیماری لثه کنند.

انواع جراحی لثه

اگر دچار بیماری شدید لثه شده باشید و نیاز به جراحی لثه داشته باشید، ممکن است یک یا چند درمان زیر برای حل مشکل آن توصیه شود:

۱. جراحی کوچک کردن پاکت اطراف دندان (جراحی فلپ لثه) : پاکت به فرو رفتگی بین دندان و لثه گفته می شود. در التهاب یا عفونت لثه این شیار عمیق تر شده و فضای مناسبی برای میکروبها فراهم می کند. در این عمل، جراح لثه را برش میزند و به بالا تا میزند تا باکتریها و آلودگی های زیر آن را تمیز کند. سپس بافت لثه به دور دندان بخیه می شود تا دوباره رشد کرده و دندان را احاطه کند.

۲. جراحی بازسازی لثه : در این نوع جراحی، برشی در لثه ایجاد می شود و بافت برش خورده کنار زده می شود تا باکتریها و آلودگی ها برداشته شوند. سپس پیوند استخوان، غشا یا پروتئینهای تحریک کننده تولید بافت (و یا ترکیبی از هر سه) در این محل جایگذاری می شود تا بافت لثه را به بازسازی ترغیب کند.

۳. جراحی افزایش طول تاج دندان : در این عمل، بافتی که بیش از حد رشد کرده و روی دندانها را پوشانده و باعث شده است لبخند لثه ای داشته باشید، برداشته می شود. به این ترتیب لثه کوتاه تر شده و دندانها بلندتر دیده می شوند. این درمان جراحی لثه، برای زیبایی لبخند انجام می شود.

۴. پیوند بافت نرم : در جراحی پیوند لثه، تکه ای از بافت نرم از جای دیگری از دهان برداشته می شود و به لثه پیوند میخ ورد تا بافتهای از دست رفته لثه را جبران کند و لثه پسروی کرده را بازسازی نماید. این عمل جراحی لثه برای زیبایی و یا درمان بیماری لثه صورت می گیرد تا نواحی اطراف ریشه دندان که نمایان شده است را بپوشاند و زیبایی و سلامت دندانها را بهبود ببخشد.

البته در صورت بیماری های خفیف لثه مانند التهاب لثه نیاز به جراحی نیست و می توان با دارو و دهانشویه های طبیعی آن را برطرف کرد.

انواع پیوند لثه چیست؟

برای پیوند لثه روشهای متعددی وجود دارد که بسته به نیاز بیمار به کار گرفته می شود. روشهای پیوند لثه به صورت زیر است:

پیوند آزاد لثه: این روش مشابه پیوند بافت همبند است و در آن از بافت سقف دهان استفاده می شود. تفاوت آن در این است که به جای برش لایه بیرونی سقف دهان به صورت یک زبانه بافتی و برداشتن بافت زیر آن برای پیوند، مقدار کمی از بافت کامل سقف دهان برداشته می شود و به محل مورد نظر پیوند می خورد. این روش بیشتر در کسانی انجام می شود که لثه شان نازک است و نیاز به بافت بیشتری برای افزایش حجم لثه دارند.

پیوند بافت همبند: این رایجترین روش پیوند لثه برای درمان بیرون زدگی ریشه دندان است. در پیوند بافت همبند، یک زبانه پوستی از سقف دهان بریده می شود و بافتی از زیر زبانه بافتی آن به نام “بافت همبند ساب اپی تلیال” برداشته شده و سپس به بافت لثه اطراف ریشه دندان که بیرون زده است، پیوند می شود. پس از برداشتن بافت همبند از سقف دهان، پوست روی سقف دهان به جای خود برگردانده شده و بخیه می شود.

پیوند پدیکِل: در پیوند پدیکل، به جای این که بافت از سقف دهان برداشت شود، از لثه اطراف یا نزدیک دندانی که نیاز به ترمیم دارد برداشت می شود. این زبانه بافتی که پدیکل نام دارد تنها یک طرف آن بریده می شود و سپس بافت چرخانده می شود تا روی محل مورد نظر قرار بگیرد در حالی که هنوز از یک طرف به جایگاه اصلی خود وصل است. پس از این که بافت روی ریشه دندان را پوشاند، همانجا بخیه می شود. این روش فقط در کسانی انجام می شود که بافت لثه نزدیک به دندانشان زیاد است.

جراحی فلپ لثه چگونه است؟

جراح، لثه را برش میزند و زبانه بافتی را بالا میزند تا به بافتهای زیر آن دسترسی پیدا کند. سپس بافتهای آلوده زیر لثه و بین دندانها را بر می دارد. جرمگیری و تسطیح ریشه (روت پلنینگ) نیز انجام می شود تا هر گونه جرم و پلاک تمیز شود و زبری سطح ریشه دندان صاف شود تا دیگر احتمال جمع شدن باکتریها در آن کاهش یابد. سپس زبانه بافت لثه به سر جای خود برگردانده می شود و بخیه می خورد.